بررسی تأثیر بیوچار و هیدروچار (باگاس نیشکر) بر عملکرد، بهره‌وری آب و آبشویی نیتروژن در کشت ذرت

در جهان امروزی نیاز به سیستم کشاورزی پایداری که در آن منابع زیست­محیطی مورد استفاده قرار گیرد و در عین حال هیچ آسیبی به محیط‌زیست وارد نسازد، بسیار حیاتی است. هدرروی نیتروژن از مهم­ترین مشکلات کشاورزی متراکم و پر تولید است. کاربرد منابع آلی موجب کاهش مصرف نهاده­های شیمیایی و تحقق اهداف کشاورزی پایدار می­شود. کاربرد مواد اصلاح‌کننده نظیر بیوچار و هیدروچار در ایجاد شرایط بهینه رشد و افزایش عملکرد گیاه و کاهش آب مصرفی و همچنین کاهش آبشویی نیترات نقش به­سزایی می­تواند ایفا کند. در تحقیق حاضر تأثیر بیوچار و هیدروچار حاصل از باگاس نیشکر بر عملکرد محصول و بهره­وری آب و آبشویی نیتروژن در کشت ذرت تحت دو سطح آبیاری کامل و کم­آبیاری (به­اندازه 30 درصد) و دو سطح کوددهی 200 و 160 کیلوگرم در هکتار نیتروژن برای هر کدام از منابع اوره، بیوچار و هیدروچار بررسی شد. افزودن بیوچار و هیدروچار به خاک موجب افزایش عملکرد محصول، و بهره­وری آب و کاهش میزان زه­آب خروجی و آبشویی نیتروژن از خاک شد. بیوچار در مقایسه با هیدروچار به­دلیل تخلخل بالا و سطح ویژه بیشتر نقش مؤثرتری بر هریک از پارامترهای فوق داشت. با کاربرد بیوچار و هیدروچار در شرایط مطلوب رطوبتی در مقایسه با کاربرد اوره میزان زه­آب خروجی به­ترتیب 2/9 و 1/3 درصد کاهش داشت و میزان کاهش آبشویی نیتروژن نیز به­ترتیب برابر 2/6 و 4/3 درصد بود. بنابراین استفاده از بیوچار و هیدروچار می­تواند به­عنوان یک راهکار مؤثر برای کاهش اثرات منفی کشاورزی مطرح باشد.